Bom

Bom versus noodlot. Steeds die ene regel. Maar er wordt niet gezongen, Vou atirar uma bomba ao destino lijkt een ceremonie die langzaam opbouwt naar een dramatisch hoogtepunt. Halverwege verschijnt vanuit fluisterruis en geluidloze gebaren ineens de bom, voorspelt Jan van de Putte. Verzet tegen het onvermijdelijke. Ik drop nog eens een bom op het fukking noodlot! schreeuwt de percussionist.

‘Ik ga nog eens een bom droppen op het noodlot’, zo kun je Vou atirar uma bomba ao destino vertalen. Het is de enige regel van een gedicht van Pessoa, de beroemde Portugese dichter van de vele gezichten. Jan van de Putte houdt van Pessoa en componeerde eerder een te gekke Pessoa-cyclus, waarin twee zangeressen beurtelings het woord tonto uitspugen, alsof hun leven ervan afhangt. Is misschien ook zo. Tonto betekent ‘gek’. Aanrader.

Bam

Eén slag op de grote trom – bam. Het hele stuk is een ritueel dat toewerkt naar die ene herinneringsmaat, zegt Jan van de Putte. In memoriam. We denken aan wie we missen. Zoals Reinbert de Leeuw, geestelijk vader van Asko|Schönberg en onvermoeibaar voorvechter van muziek en musici, die in 2020 overleed. Jan van de Putte maakte het stuk voor hem.

Vou atirar uma bomba ao destino zit in hetzelfde programmablok als Droombegin van Lise Morrison en Yes? van Koen Kaptijn.

Credits

Compositie: Jan van de Putte
Dirigent: Gregory Charette
Hammond: Pauline Post
Harp: Astrid Haring
Slagwerk: Joey Marijs
Gongs: div. musici

met steun van Fonds Podiumkunsten