Vijftig jaar en twee wereldoorlogen later ontpopten Boulez en Stockhausen zich als radicale wederopbouwers – en puinruimers, want ze wilden muziek opnieuw uitvinden en alle sporen van de traditie uitwissen. Doorgaan op de oude voet achtten zij onmogelijk. Toch koesterden zij de erfenis van Debussy en Ravel: die waren evenzeer als zijzelf voortdurend op zoek naar nieuwe samenklanken en nieuwe timbres.

Volgens Boulez kon je in Debussy’s Prélude à l’après-midi d’un faune ‘het ontwaken van de moderne muziek’ horen. Die moderne muziek schreef hij vervolgens zelf – en net als Debussy en Ravel liet hij zich inspireren door de bijna trippy gedichten van Stéphane Mallarmé. Tezelfdertijd componeerde Stockhausen Refrain, een werk met een weelderige slagwerkpartij, wat destijds enorm exotisch gevonden werd.

Nu, weer een halve eeuw later, kun je je afvragen wie op dit programma het meest exotisch, avontuurlijk en modern is. Het hedendaagse oor is toegankelijker dan ooit. Alle hier gespeelde werken voldoen aan Debussy’s visioen van ‘vrije, beweeglijke muziek met voortdurend veranderende kleuren, vormen en ritmes’. 

Prélude à l’après-midi d’un faune  (bew. Benno Sachs)

Trois poèmes de Stéphane Mallarmé

dirigent Etienne Siebens

sopraan Katrien Baerts