Smashing Mirrors gebruikt een songtekst van Jimi Hendrix als startpunt:

I used to live in a room full of mirrors / All I could see was me / One day I took my spirit and smashed my mirrors / now there is a whole world out to see

Dit breken van spiegels, het openen van nieuw perspectief, het versplinteren, het verlaten van de focus op zichzelf en het daaraan voorafgaande aftasten van het zelfbeeld, het pogen de reflecties te begrijpen en interpreteren, fascineert mij al sinds ik deze tekst twintig jaar geleden leerde kennen. Het gaat over vrijheid, over het openbreken van een ruimte en toegang krijgen tot een nieuwe ruimte, maar ook over de consequenties van de gemaakte scherven en de veroorzaakte versplintering, zoals te lezen is in het tweede couplet van het lied:

Rubber glass was all in my brain / Cutting screaming crying in my head / Rubber glass was all in my brain / Just the thought of my dreams cut me in my bed

Er zijn vele mogelijke parallellen voelbaar met de huidige wereld, met bijvoorbeeld een breken met een antropocentrisch mensbeeld, met de versplintering van de publieke ruimte, de bevraging van de mogelijkheden en onmogelijkheden van de (Westerse) moderniteit, met futuristische leuzen als move fast and break things, met de meervoudigheid, meerduidigheid, veelstemmigheid en gefragmenteerdheid van onze multimediale omgeving en de zich daarin of daarachter ontwikkelende realiteit.

Maar voorop staat de muziek: Smashing Mirrors bestaat uit muzikale fragmenten die gespiegeld en versplinterd worden en zo in steeds weer nieuwe combinaties verschijnen. Deze muzikale fragmenten komen allen voort uit algoritmes die in principe oneindig kunnen voortwoekeren. Ze gaan allerhande verbanden aan met elkaar en wijzen toevallig of bewust naar een veelheid aan stijlen en genres uit de muziekgeschiedenis.

Eén van de projecten die voortkomt uit Smashing Mirrors is Muzak voor gevorderden waarin de muziek uit Smashing Mirrors is ontdaan van zijn versplintering en zo de vrijheid krijgt om oneindig door te klinken in oneindig veel verschillende combinaties.

Smashing Mirrors is geschreven voor Asko|Schönberg.

Asko|Schönberg stamt uit een traditie die middels een modernisme nieuwe mogelijkheden wil ontdekken. Dit stuk probeert in die traditie te staan, en te kijken waar die traditie in het heden toe kan leiden. De virtuositeit van de musici en hun inzet bij het ontdekken van nieuwe klanken inspireerde mij te dingen te doen die ik voor andere groepen niet zou durven schrijven.

Tijdens de afwerkingsfase stond ik in veelvuldig contact met verschillende musici om te testen hoe mijn ideeën het beste gerealiseerd konden worden op hun instrumenten. Ik zie heel erg uit naar het repetitieproces om te ontdekken wat mijn noten veroorzaakt hebben.

Smashing Mirrors maakt onderdeel uit van het concert ‘Focus op Noord-Europese componisten’ dat Asko|Schönberg speelt in de ZaterdagMatinee.
Lees hier in de agenda meer over dat concert.